Een wereld vol mogelijkheden

Mag ik je een gekke vraag stellen?

Ga in gedachten even mee:

Nadat je deze blog uitgelezen hebt, vervolg je je dag.
Daarna ga je eten en doe je de dingen die je in de avond doet.
Dan komt het moment dat je je klaar gaat maken om te gaan slapen.

Je gaat naar bed
En terwijl jij in je diepe slaap bent gebeurt er opeens een wonder.
Het is een wonder waardoor het probleem waar jij mee worstelt opeens verdwenen is.
's Morgens word je wakker, wat is het eerste kleine signaal waaraan je merkt dat er iets veranderd is?


Neem even de tijd om te realiseren wat er gebeurt als het wonder plaatsgevonden heeft.


En wat is nog meer een signaal waar je het aan kan merken?

En wat merken anderen aan je?

Stel, nu is alles mogelijk. Wat zou je doen?

Waar zou je beginnen?

Wat zou je realiseren?

Binnen coaching wordt deze ‘wonder-vraag’ veel gebruikt. Het helpt je om groots te kunnen denken. Het helpt je om over problemen heen te kijken en om je diepste verlangens boven water te krijgen.


Er zijn mensen, die de wonder-vraag ineens in real life ervaren op het moment dat ze genezen. 'Alles' kan ineens. Dingen waar je nooit over nagedacht hebt, kunnen ineens. Of je MOET er ineens over nadenken.

Na mijn genezing had ik een wereld vol mogelijkheden. Ik kon alles! Ik had ineens 1000 en 1 opties! Maar wat moest ik kiezen? Wat is ‘normaal’? Wat is logisch?

Zo had ik ineens de keuze om ergens wel of niet heen te gaan.
Normaal maakte mijn lichaam de keuze: ‘je gaat niet’. Óf ik woog de consequenties af tegen dat wat het me zou brengen en wist dat ik dan dagen later nog met de gevolgen zou zitten. Maar ineens had ik energie en vooral; ik had geen pijn!

Ik had ook ineens veel meer tijd want ik hoefde niet iedere week naar de dokter, de fysio en/of het ziekenhuis. Wat ging ik in die tijd doen?

Ik moest ook ineens kiezen wat ik ging doen qua werk of opleiding. Wat wilde ik écht gaan doen? Met mijn 4 jaar oude MBO diploma kwam ik nergens aan de bak. Voor een HBO opleiding had ik te weinig inkomsten. Mijn bijbaan had immers na 2 jaar ziekte het contract mogen ontbinden, en door mijn genezing had ik én geen recht op WIA maar ook niet op WW. En voor een andere bijbaan was ik met 26 jaar te oud.

Er waren ook hele leuke dingen; zo kon ik ineens kiezen wat voor een sokken ik aantrok, of schoenen! En wat dacht je van broeken en shirts? Ze hoefden niet meer alleen praktisch te zijn, ze mochten ook ineens leuk of mooi zijn! Maar wat kies je dan? Welke stijl past er bij mij? Kleding is vaak een onderdeel van je identiteit. Maar... wat was mijn identiteit?

Mijn identiteit in Jezus wist ik. Maar verder...
Het was een behoorlijke puzzel en het duurde mij bijna 5 jaar voor ik het een beetje op de rit had. En het is soms nog een zoektocht om te ontdekken wat ik wel en niet kan. Een van die dingen die ik trouwens niet kan en ook nooit meer ga doen, zal ik trouwens aanstaande maandag delen met je.
En toch, toch denk ik vaak terug aan de wonder-vraag om even lekker zonder beperkingen te denken. Om mezelf er aan te herinneren dat voor God echt niets onmogelijk is.